ให้ความรู้เกี่ยวกับระบบการสื่อสาร

นักวิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยบริสตอลศึกษาผึ้ง ผึ้งบัมเบิลบี และผึ้งต่อยพบว่าความแปรผันของกลยุทธ์การสื่อสารนั้นอธิบายได้จากความแตกต่างของแหล่งที่อยู่อาศัยที่ผึ้งอาศัยอยู่และความแตกต่างในวิถีชีวิตทางสังคม เช่น ขนาดฝูงและพฤติกรรมการทำรัง ผลการวิจัยซึ่งเผยแพร่ในวันนี้ในPNASเผยให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของมนุษย์ เช่น การเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัย การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการใช้สารเคมีเกษตร กำลังเปลี่ยนแปลงการครอบครองโลกของผึ้ง และชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าสิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อการสื่อสารทั้งทางตรงและทางอ้อม เช่น โดยส่งผลต่อการมีแหล่งอาหาร ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างเพื่อนร่วมรัง และหน้าที่การรับรู้ของพวกมัน วิธีที่ผึ้งปรับกลยุทธ์การหาอาหารและการสื่อสารเพื่อรับมือกับภัยคุกคามเหล่านี้เป็นพื้นที่ใหม่และเร่งด่วนในการวิจัยพฤติกรรมและการอนุรักษ์ผึ้ง ผึ้งสังคมเป็นหนึ่งในแมลงผสมเกสรที่สำคัญที่สุดเนื่องจากกิจกรรมการหาอาหารของพวกมัน ผึ้งประเภทต่าง ๆ ใช้วิธี การสื่อสาร ที่แตกต่างกันเพื่อใช้ประโยชน์จากแหล่งอาหาร ผึ้งใช้การเต้นรำแบบโยกเยกและผึ้งที่ไม่มีพิษบางชนิดใช้เส้นทางฟีโรโมน แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมผึ้งต่างชนิดกันจึงใช้วิธีที่แตกต่างกันในการแก้ปัญหาเดียวกัน ซึ่งก็คือการหาอาหารอย่างมีประสิทธิภาพ คริสตอฟ กรูเตอร์ ผู้เขียนจาก Bristol's School of Biological Sciences อธิบายว่า "เราได้สังเคราะห์วรรณกรรมล่าสุดเพื่ออธิบายว่าความแตกต่างในระบบนิเวศและสังคมอธิบายความแปรผันนี้อย่างไร "เป็นที่ทราบกันดีว่าผลกระทบจากมนุษย์ เช่น การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ ยาฆ่าแมลง และการสูญเสียถิ่นที่อยู่อาศัย ส่งผลเสียต่อผึ้งสังคม "การวิจัยที่เราวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าผึ้งต่างๆ ได้พบวิธีแก้ไขปัญหาต่างๆ มากมายในการหาแหล่งอาหารที่ดีด้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพ การเปลี่ยนแปลงของมนุษย์มีศักยภาพที่จะรบกวนการสื่อสารและพฤติกรรมของผึ้งที่ช่วยให้ผึ้งประสบความสำเร็จเป็นเวลาหลายล้านปีได้ ก็ไม่มีประโยชน์เท่าเทียมกันอีกต่อไป” เนื่องจากพฤติกรรมการสื่อสารช่วยให้อาณานิคมใช้ประโยชน์จากทรัพยากร จึงจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากมนุษย์ส่งผลต่อการสื่อสารอย่างไร ทีมงานวางแผนที่จะกำหนดว่าการสูญเสียที่อยู่อาศัย การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และยาฆ่าแมลงส่งผลต่อพฤติกรรมการสื่อสารของผึ้งอย่างไร